René is er dus nog zoéén die de stekkers eruit trekt en apparatuur uitschakelt als er stevig onweer dreigt, zoals vanavond het geval was. Vroeger was onweer spannend en kwam je als kind uit bed. Een beetje bang, maar je hield je groot natuurlijk. Het meest enge vond ik altijd die donderslagen die klinken alsof ze door een lange buis heen rollen. Zo'n dreigend geluid, alsof het onweer zomaar binnen kon komen rollen. Natuurlijk gingen de stekkers van de radio en TV eruit, want de centrale antenne stond een stukje verderop boven op een 6-hoog flat. Een bliksem-inslag was dus best reëel. Bovendien had ik in die tijd een 27MC antenne op het dak staan en een dipool-antenne voor mijn piraterij natuurlijk. Deze waren aan de schoorsteen bevestigd en stonden dus op enkele meters boven mijn zolderkamer. Een keer hoorden wij achteraf dat er op ons dak een bolbliksem was gezien, een soort stuiterende vuurballen. Wij hadden er niets van ge- merkt en er was ook geen schade. Nu vind ik onweer fascinerend en angst heb ik er al hele- maal niet meer voor. Zelfs de stekkers laat ik er tegenwoordig gewoon in zitten. Maar toen ik van René begreep dat hij nog wel voorzorgsmaatregelen neemt, kwamen er plots weer wat mooie jeugdherinneringen naar boven. En ach, je kan natuurlijk niet voorzichtig genoeg zijn.