Het experiment met de toegangspoortjes is momenteel in voorbereiding op de Hoekse Lijn. Daar kom ik elke dag op weg naar mijn werk in Vlaardingen. Mooi, zo'n nieuw systeem, maar of het ook daadwerkelijk gaat voorkomen dat mensen zonder kaartje in de trein stappen is nog maar de vraag. Natuurlijk zullen ook hier weer creatieve geesten het systeem trachten te kraken door met valse reispapieren de poortjes te openen. Maar is er bij het maken van dit plan wel meteen gedacht aan alle randvoorwaarden waaraan moet worden voldaan? Volgens mij gaat daar een substantieel bedrag aan extra kosten in zitten. Om de mensen als een kudde door de poortjes te leiden, moet je zaken aanpassen. Zoals bij iedere kudde lopen er altijd schapen andere routes, dwalen af, of ze springen over de hekken heen. Kortom; deze poortjes moeten 'niet te vermijden' zijn, overklim-proof zijn en zeker ook storing-ongevoelig zijn. Stel je voor dat je een grote kudde spitsvee voor een aantal niet-werkende poortjes hebt staan, dan wordt de trechter vanaf het perron of er naartoe wel erg nauw. Wat ik de laatste tijd zie ontstaan zijn muren, hekken, funderingen en zelfs hele happen uit het perron voorzien van hekwerken om straks toch maar vooral te voorkomen dat er alternatieve routes naar het perron zijn, buiten de poortjes om. En dan hebben wij het hier alleen nog maar over de stations die ik op de Hoekse Lijn tegenkom. Hoeveel perrons zijn er niet op allerlei simpele manieren (via de bosjes, het spoor, etc.) vrij toegankelijk? Dat zullen straks allemaal ijzeren kooien of betonnen bakken worden. Had een investering in nieuw materieel en het onderhoud van de ijzeren baan niet meer prioriteit moeten krijgen?