Ik heb geaarzeld om al eerder, sinds de vermissing van Wei Wei, melding te maken op xoox.nl over de mogelijkheid dat er een TBS gestelde betrokken zou kunnen zijn bij deze nare ontvoering, en zoals nu blijkt, verkrachting van een minderjarig meisje. Je wilt echter ook niet zomaar een vooroordeel uitspreken.

Nu.nl schrijft: "Jaarlijks nemen ongeveer negentig personen met tbs de benen tijdens hun verlof. Meestal gaat het volgens het ministerie van Justitie om een "korte afwezigheid" zonder dat de betrokkene zich schuldig maakt aan strafbare feiten. De man die ervan wordt beschul- digd de 13-jarige Wei Wei Hu uit Eibergen te hebben ontvoerd, had onbegeleid verlof en zat in een resocialisatieproces. Hij was niet teruggekeerd van proefverlof."

Ik ken de TBS wereld en weet ook hoe het werkt met de afwikkeling van deze maatregel. De laatste zin klopt bijvoorbeeld niet, omdat iemand met proefverlof al geheel buiten de kliniek woont en doorgaans in de eigen woonsituatie wordt begeleid. Die persoon kán dus niet terugkeren van een verlof, óf er moet sprake zijn geweest van een bepaalde zorg waardoor deze persoon tijdelijk was teruggehaald naar de kliniek om van daaruit opnieuw te laten zien dat hij zich aan afspraken kan houden door verlofmogelijkheden. Maargoed, het is interessant dat de media direct vanuit Justitie een bericht de wereld in slingert dat er vooral ook een heleboel verlofbewegingen zonder incidenten verlopen en goed gaan. Stel je toch voor dat de discussie over de TBS maatregel weer de kop op steekt, dat we weer kritisch gaan kijken naar de exorbitant hoge kosten van deze behandeling afgemeten aan het bedroevende resultaat dat wordt behaald om deze mensen succesvol te resocialiseren. Het is niet voor niets dat klinieken nu long-stay afdelingen openen omdat de uitstroom hapert, als gevolg van trage en vaak ook zeer moeizame behandeling wat gewoonweg niet het gewenste resultaat sorteert. TBS gestelden in long-stay afdelingen zijn de low-budget criminals van tegenwoordig en voor klinieken levert dat minder geld per patiënt op. En dat is niet aantrekkelijk want ook bestuur- ders van TBS klinieken zijn zakenmensen en niet per definitie warme en betrokken weldoe- ners met een missie voor volk en vaderland. Het resultaat is het nemen van soms zelfs on- aanvaardbare risico's, door TBS gestelden die nog niet klaar zijn om het resocialisatietraject in te gaan, toch verlofmogelijkheden of zelfs proefverlof toe te kennen. Met alle gevolgen van dien. Het mag duidelijk zijn, meneer Donner, wat mij betreft is de discussie zeker geopend!