Vandaag kwam ik door een zoekopdracht bij de onderstaande tekst terecht:

Als een eskimo op een wolf gaat jagen dan smeert hij eerst zijn mes in met bloed van een dier en laat dat bevriezen. Dan smeert hij er weer een laag bloed overheen, en weer een, totdat het mes helemaal bedekt is met bevroren bloed. Het is net een aardbeien-ijsje. Vervolgens zet de jager het mes met de punt omhoog vast in de sneeuw. Wanneer een wolf met zijn extreem scherpe reukzin het bloed ruikt en het lokaas ontdekt begint hij er aan te likken en proeft het bevroren bloed. Hij begint sneller te likken, en steeds harder likt hij het bloed van het mes af zodat de vlijmscherpe kanten van het mes tevoorschijn komen. De wolf blijft fanatiek aan het mes likken in de koude poolnacht. En zijn verlangen en genot naar bloed wordt zo groot dat de wolf de vlijmscherpe kanten van het mes op zijn eigen tong niet voelt. En hij heeft ook niet in de gaten het moment waarop zijn onverzadigbare dorst naar bloed gelest wordt door zijn EIGEN warme bloed. Zijn honger en dorst naar bloed en vlees vragen steeds meer, totdat bij het ochtendgloren de jager de wolf in de sneeuw vindt, doodgebloed.

Aanvankelijk dacht ik: wat een interessante informatie. Het blijkt geschreven op een forum van Islam Startkabel. Als je echter de hele tekst leest word je toch een beetje onrustig. Dit soort fanatiekelingen met hun opruiende teksten zorgen voor onrust en groeiende haatge- voelens. Ik heb geleerd dat dat nu juist niet de bedoeling kan zijn van welk geloof dan ook.
Ik probeer de Islam te respecteren, maar door dit soort extremistische taal blijft dat moeilijk.