Zo heb je nu eenmaal in het leven van die dingen waaraan je je kunt blijven storen. Bijvoorbeeld van die plotseling overstekende bejaarden achter een rollator die denken dat ze gezien hun leef- tijd geen rekening meer te hoeven houden met het andere ver- keer en daardoor een soort kamikaze-oudje worden. Voor mij telkens een goede reden om juist dan mijn voorrang op te eisen!

Of van die mensen die een kopje koffie staan te drinken in een supermarkt. Wat bezielt die mensen toch? Hebben ze thuis geen koffie, geen mensen om zich heen, weet ik veel...?! Iedere keer als ik iemand koffie zie nemen in een supermarkt krijg ik een lacherig en ook een beetje sneu gevoel. Maar nu even over die verslaggevers die maar blijven schrijven bij een overleden per- soon over "het levenloze lichaam..." Ik leg het nog 1 keertje uit: Een levenloos iets is altijd een apparaat, ding of stof dat nooit als zodanig heeft geleefd, zoals bijvoorbeeld ijzer, kartonnen doos, tandenborstel, etc. Alleen iets wat leeft kan dood gaan, zoals een mens, dier, plant, etc. Dus schrijf alstublieft niet meer over een levenloos lichaam, want dan gaat het eigenlijk om een paspop van polyester of zoiets.