Geloof me; verhuizen is vermoeiend!! Wat kan een mens zich- zelf overschatten. Deze week ben ik behoorlijk uitgeput en kon
ik even niet werken. Het was allemaal wat teveel geworden; de lichamelijke inspanning van het sjouwen, in- en uitladen, oprui- men van twee flatwoningen, etc... Ik kan geen doos meer zien! Wat heeft een mens toch een zooi verzameld en wáár in gods- naam moet je het laten?!? Gelukkig hebben we hier een extra 3e verdieping; een vliering die intussen ook alweer halfvol staat. En er staat alweer een nieuwe reeks dozen met spul te wachten onderaan de vlizotrap. Alsof het niet ophoudt met de troepverschijningen. En dan heb ik je nog niet verteld dat er vijf ladingen naar de gemeentelijke stortplaats zijn gebracht en er daarnaast ook nog een halve inboedel is opgehaald door de grofvuilnismannen. Het ergste is nog wel het leeg en schoon achterlaten van de twee huurflats. Morgen zal mijn lief gaan schoonmaken, samen met een vriendin, dan is het volbracht. Vrijdagochtend moeten beide woningen "door de keu- ring" en zijn we ervan verlost. En als we dan in de komende weken hier thuis de boel verder op orde brengen komt het vast allemaal wel ooit weer eens goed. Ik kan intussen mijn kleren alweer vinden, maar ik grijp soms nog wel mis bij de lichtknoppen. Uiteindelijk went het, en zéker in dit fraaie huis!